iedereen kan schilderen

Als ik in een museum kom waar Rembrandts hangen, bewaar ik die altijd voor het laatst. In het Metropolitan in New York of de Tate in Londen vormen ze een mooie afsluiting na vaak postmodern geweld of avantgardistische ondoorgrondelijkheid. Na een heleboel onbeantwoorde vragen (heel waardevol, daar niet van!) zet zijn werk je weer met twee benen op de grond. Zijn combinatie van Hollandse boeren-chic en verfijnde bourgondische bravoure is na vaak pretentieuze hedendaagse bedoelingen een verademing. Hij maakt kunst weer alledaags en geeft direct antwoord op de vraag waar het bij schilderen om gaat. Verf.

Zijn werk tot het laatst bewaren is voor mij een cirkelgang. want ik ben mijn speurtocht naar wat verf vermag er ook mee begonnen. In 1969, 20 jaar oud, ging ik op huwelijksreis naar Amsterdam. Naar de grote Rembrandt-tentoonstelling. Daar hingen, op een paar na, dezelfde doeken (hoezo, once in a lifetime?). Als beginnend schilder en nog ongeoefend kijker was die tentoonstelling een Walhalla van in verf vertaalde beelden, een speurtocht in het clair-obscur en de ontdekking van rood. Toen ik, eenmaal weer thuis, achter de ezel kroop, dacht ik: dat kan ik ook!
Meer mensen dachten dat, natuurlijk. Dat bleek bijvoorbeeld uit het gestaag groeiend aantal leerlingen waaraan ik later schilderles ging geven. Ik kon ze veel leren over verf en schilderen, maar niet hoe je een Rembrandt moest maken. Althans, dat was niet de bedoeling. Teleurstellend! Toch weten heel veel mensen inmiddels hoe je dat doet. Al die gesubsidieerde cursussen op de creativiteitscentra zijn niet voor niets geweest!

stoelclaudius

– Nou, dat vind ik wel erg slordig gedaan. het is niet af!
– Zie je hoe hij die achtergrond heeft gebruikt? Knap gedaan!
– Als ik het zo zou doen, zou niemand het mooi vinden.
– Mooi, die dikke verf. Net Van Gogh.
– Voor zoiets zou ik echte goudverf gebruiken, hoor.

jansix

– Handen zijn het moeilijkst.
– Prachtig, dat licht. Zo doe ik dat ook altijd.
– Ja, hij had assistenten en leerlingen. Hij zette alleen zijn handtekening.
– Geen wonder dat hij failliet ging. Rembrandtverf is duur.
– Volgens mij is dit nat in nat.

ruiterR

– Hier zie je gewoon het linnen nog doorheen.
– Je moet steeds het van een afstand bekijken. Dan is het net echt.

detailbezoekers

Geweldig om, met wat geduld, er met je neus boven op te kunnen zitten. Op schilderafstand. Alsof het uit je eigen handen  komt. Weer het gevoel hebben dat je dat ook zou kunnen.

En die koptelefoons: een zegen. Luisteren voorkomt praten en veroorzaakt stilte. Een steeds grotere zeldzaamheid in een museum. Vooral als er heel veel bezoekers tegelijk rondlopen.

schetsboekjeR

Dit vond ik het mooiste. Waarom niet te koop als facsimile in plaats van een Rembrandt op schaal in een “galerie” op de Spiegelgracht?

schaalR

Een gedachte over “iedereen kan schilderen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.